شاهی یک گیاه کوچک علفی، یک ساله، بدون کرک و بومی کشورهای جنوب و جنوب غربی آسیا است. از دیرباز، دانه های شاهی، برگ ها، ریشه ها و گل های گیاه جهت درمان بیماری های مختلفی مورد استفاده قرار می گرفتند. دانه شاهی بیضی شکل، با رنگ قهوه ای مایل به قرمز، طول دانه 300 میکرومتر و پهنای حدود 100 میکروتر می باشد که وقتی در آب خیسانده می شوند، به سرعت جذب آب کرده و مایعی چسبناک و فاقد طعم بالایی ترکیبات موسیلاژی، تولید می کند. جزئی که برای ایجاد ویسکوزیته و تشکیل ژل از دانه شاهی ضروری است، پوسته می باشد که عمدتا حاوی پلی ساکارید است.
صمغ دانه شاهی حاوی مقدار بالایی کربوهیدرات با مقدار قند حدود(77 درصد) و مقذار اندکی چربی (85/1 درصد) و پروتئین (4/2 درصد) می باشد که دارای ساختار زنجیره ای نیمه سخت است که یکی از خصوصیات مفید برای تشکیل تجمعات و درگیری های ماکروکولکولی مناسب است. این صمغ علاوه بر قوام دهندگی و پایدارکنندگی نقش امولسفایر را نیز ایفا می کند و در صنایع مختف دارویی، آرایشی، شیمیایی، غذایی و.... کاربرد گسترده دارد.